ENGLISH

خانه    معرفی    وبلاگ    تماس با ما   

از میان تمام عوامل دخیل در ساخت سازه های فولادی، اتصال های جوشی از نارسایی های بیشتری برخوردارند. کیفیت پایین جوش، به علت عدم آموزش کلاسیک کافی در این زمینه برای جوشکاران و مهندسان، یکی از مهم‌ترین اشکالات موجود در اجرای جوشکاری ساختمان است. در بسیاری از موارد، سطح فلز در حال جوش به روغن یا مواد دیگر آلوده است، یا روی فلز زنگ‌زده و رنگ خورده جوش داده می‌شود. اکثر این جوش های متداول، از کیفیت پایینی برخوردار هستند. در بعضی موارد نیز براثر استفاده از فن های نامناسب جوشکاری، نقایصی چون تابیدگی و پیچش در قطعات اتفاق می‌افتد.

هدف اصلی این طرح معرفی و بررسی مزایای استفاده از فناوری جدیدی برای جوشکاری در پروژه‌های عمرانی شهرداری مشهداست. این فناوری که بانام سیستم جوشکاری سر به سر میلگرد (Gas Pressure Welding Technology) شناخته می‌شود؛ نسبت به روش های متداول و مرسوم فعلی (اتصال جوش لب به لب روی هم و روش استفاده از اتصالات مکانیکی) از مزایای بیشتری برخوردار است. فناوری سیستم جوشکاری سربه‌سر امکان اتصال میلگردهای به‌کاررفته در قسمت‌های مختلف سازه را فراهم می‌سازد. این فنّاوری توسط  ژاپن به وجود آمده است. در این روش به‌جای روی هم قرار دادن بخش انتهایی میلگردها، دو سر میلگرد به‌وسیله اعمال حرارت در دمای مشخص و سپس فشار هیدرولیکی (که به دو سر میلگرد وارد می‌آید) به یکدیگر اتصال داده می‌شود. اتصالی با استحکام بالاتر، سرعت اجرایی بیشتر و اقتصادی مناسب تر از مزایای مهم این روش کاربری در پروژه‌های پل سازی، سازه‌های بتنی، مترو و… است. بر این اساس، کمترین درصد صرفه‌جویی مصرف میلگرد در پروژه‌های عمرانی برابر ۲۵ درصد، بیشترین صرفه‌جویی آن ۵۵ درصد و میانگین صرفه‌جویی برای سایزهای مختلف میلگرد ۴۲ درصد است؛ بنابراین، چنین صرفه‌جویی بالایی با بهبود کیفیت جوش همراه خواهد بود و تحولی در اجرای پروژه‌های عمرانی به وجود خواهد آورد. از جمله آزمون‌های انجام‌شده بر روی آرماتورهایی که با این روش جوش داده‌شده‌اند تست کشش می‌باشد. این آزمون در آزمایشگاه‌های معتبری چون آزمایشگاه‌های دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه امیرکبیر انجام‌شده که در تمامی نمونه‌ها شکست از میلگرد پایه بوده و هیچ‌کدام از نقطه اتصال نبوده است.

 مزایای استفاده از روش سیستم جوشکاری سر به سر میلگرد:

- صرفه‌جویی ۲۵ تا ۵۵ درصدی در مصرف میلگرد.

- کاهش نسبت فولاد به بتن و تراکم در یک سطح مقطع.

- یکپارچه شدن آرماتور، استحکام و تحمل بیشتر در بتن.

- اتصال میلگرد های غیرقابل‌مصرف (پرت) به یکدیگر و استفاده مجدد از آنها.

- کاهش وزن سازه، بالا رفتن مقاومت در زلزله و کیفیت مقطع اصلی میلگرد.